२०८२ सालको बडादशैँ हाम्रो परिवारका लागि केवल चाडपर्व मात्र थिएन, बरु पारिवारिक एकता, प्रेम र सद्भावलाई अझ मजबुत बनाउने एक अनुपम अवसर बनेको थियो । म अध्ययनको शिलशिलामा ३ वर्ष जर्मन बसेर फर्किएकोले र अझ गत वर्ष २०८१ साल फागुनमा मेरो शुभविवाह भएर घरमा नयाँ सदस्य कान्छि बुहारी थपिएकोले यसपालिको दशै मलाइ त झन विशेष हुने भयो नै । त्यसैले दशैँ शुरु हुनु एक हप्ता अघिदेखि नै हामीमा उत्साह, टिकाजमरा राख्ने तयारी र चाडपर्वको रमाइलोले विशेष बनाएको थियो । दाइभाउजु, हामी आमा छोरा बुहारी सबै एउटै ठाउँमा भेला भइ मनाउनु, पालैपालो एकअर्काबाट आशीर्वाद र टिकाजमरा थाप्नु र उत्साह साटासाट गर्नुले परिवारको महत्व झनै प्रगाढ भएको महसुस गरायो । साथै, थानकोट कान्छामामाको घर र गोरखामा मावली जाँदाको उत्साह, आशिर्वाद र रमाइलो त अझ विशेष थियो । समग्रमा, २०८२ सालको बडादशैँ हामी सबैलाई भावनात्मक रूपमा नजिक ल्याउने, प्रेम र सद्भाव बढाउने र परिवार नै जीवनको सबैभन्दा ठूलो समृद्धि हो भन्ने कुरा पनुः सम्झाइ दिने अविस्मरणीय उत्सव बन्यो । स्मरणको लागि केही तस्बिरहरूः
